Fietsetiquette is niet tuttig, maar nuttig


Fietsen is heerlijk. Althans, dat vind ik. Ik heb geen auto, wil ook geen auto, want met de fiets kom je overal. Nu is de Fietsersbond - waarvan ik natuurlijk lid ben - al enige tijd bezig met het bevorderen van beleefdheid op de fiets, oftewel vriendelijk verkeer, zoals hij dat noemt. Mijn vak is ondermeer schrijven en vertellen over (het belang van) etiquette, en zo was het voor de Fietsersbond al gauw één plus één: wilde ik niet naar Sneek komen voor deze vriendelijk verkeer campagne  en daar iets zeggen over fietsen en etiquette? Jazeker, dat wilde ik graag, mede omdat ik heel vaak in Fryslân ben om rustig te werken (Starum). Maar helaas, ik kon niet op de afgesproken dag. Gelukkig kreeg ik deze week een herkansing: in Assen bij de opening van de Fietsvierdaagse.

Mij werd gevraagd in vier minuten uit te leggen waarom vriendelijk verkeer nodig is en hoe je dit bereikt. Het waarom is duidelijk. Vroeger was er maar één soort fietser, de keurige man/vrouw op een degelijk rijwiel zonder toeters en bellen, zeg maar "Piet Pelle op zijn Gazelle".